Koncepcja architektoniczna Galerii Europa – Daleki Wchód powstała w pracowni Ingarden & Ewý, której architekci współpracowali z Aratą Isozakim przy projekcie Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w 1994 roku.

Zamysł architektoniczny autorów przewiduje, iż dominantą pod względem formalnym i funkcjonalnym powstającej Galerii pozostanie istniejący budynek Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha. Jemu została podporządkowana skala nowego gmachu oraz kompozycja architektoniczna.

 

W koncepcji architektów, którzy współpracowali przy powstaniu Muzeum Manggha z autorem projektu Aratą Isozakim, budynek Galerii odsunięto od strony przedpola Muzeum, co umożliwi jego wyeksponowanie i jednocześnie powiększy przestrzeń publiczną wokół Muzeum Manggha.

W założeniu projektantów spokojna i oszczędna w formie bryła budynku nie odwołuje się bezpośrednio do tradycji architektonicznej któregokolwiek z krajów Dalekiego Wschodu i Europy, co wyrażać ma postawę równości, otwartości na różnorodność i wielość wzorców estetycznych oraz kulturowych. Jednocześnie niedominująca i minimalistyczna forma Galerii pozwoli zaistnieć w jej wnętrzu wielu przykładom dawnej i nowoczesnej sztuki Dalekiego Wschodu, nie narzucając odbiorcy określonego typu estetyki. Budynek Galerii stanowić będzie także tło dla Muzeum Manggha i potęgować jego wyraz architektoniczny. Jednocześnie sąsiadując z budynkiem Szkoły Języka Japońskiego, zrealizowanym w roku 2004 roku przez Fundację Kyoto – Kraków Andrzeja Wajdy i Krystyny Zachwatowicz, budynek Galerii jest kontynuacją jej architektury.

W budynku znajdą się sale ekspozycyjne, mała sala konferencyjna na potrzeby organizowanych odczytów, prezentacji, wykładów o tematyce dalekowschodniej, a także pomieszczenia dla specjalistów oraz przestrzenie magazynowe w celu gromadzenia kolekcji dalekowschodniej.

Sale wystawiennicze zlokalizowane na pierwszym i drugim piętrze mają przybliżonej wielkości powierzchnie – każda ponad 260 metrów kwadratowych – umożliwiające w elastyczny sposób ekspozycję różnorodnych form sztuki zarówno tradycyjnej, jak i nowoczesnej. Projektanci przewidzieli również możliwość wykorzystania przestrzeni holu głównego na cele wystawiennicze.

Obiekt zaplanowany został jako w pełni dostępny dla osób niepełnosprawnych.